اصلاحات نیوز، مطهره شفیعی نوشت:سکوت آقای جهانگیری طولانی بود مانند صبوری‌اش که در نهایت هفته گذشته لازم دانست برای آگاه شدن افکار عمومی در چند جمله کوتاه از روزگاری که بر او در پاستور می‌گذرد، سخن بگوید. او همان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ بود که برای پیروز شدن دوباره حسن روحانی ایثار کرد و انصراف داد. ایثار او نه برای شخص حسن روحانی بلکه برای کل ملت ایران بود تا رئیس‌جمهور یازدهم بتواند در دولت دوازدهم به وعده‌های خود عمل کند. آقای جهانگیری برای کمک به آقای روحانی پذیرفت معاون اول او باشد اما به تدریج که عمر این دولت سپری شد برخی سعی کردند نقش جهانگیری را در دولت کمرنگ کنند و برای نیل به هدف خود درصدد القای دو قطبی کارگزاران ـ اعتدال و توسعه برآمدند اما سکوت جهانگیری این پروژه را با شکست مواجه کرد. حلقه اطرافیان رئیس‌جمهور به اندازه‌ای او را تحت تاثیر دارند که حتی در سپردن اموری به جهانگیری که به‌طور واضح از اختیارات معاون اول است خودداری می‌کرد و همین حلقه خود را محق تصمیم‌گیری و انجام آن امور می‌دانند. پس از آنکه جهانگیری به صراحت اعلام کرد «من تا این لحظه اجازه برکناری منشی خودم را نداشته‌ام، پس از من انتظار نداشته باشید که وکیل و وزیر را تغییر دهیم.»
